YALNIZLIĞI SEVMEK
Yalnızlığı sevmek güzeldir. Ancak dostlarla birlikte olmak da güzeldir. Ve bu iki durum birbirini tamamlayarak gelişme yolunda ilerleriz. Beraberlik bir adım, yalnızlık ikinci adım, aynen yürümek gibi.
Nerede o dostlar demeyin. Ben ne kadar dost olursam arkadaşlarım da o kadar dost olur. Ben konuşurken doğru konular seçersem, sohbete güzel kapılar açmış olurum. Bu asla iyilik, doğruluk dersleri vermek değildir. Dost demek zaten aklında, fikrinde bin bir güzel bilgi, düşünce olan demektir. İsterseniz buna sevgi diyelim. O sevgi ki herkesin ihtiyacı var.
Bir beraberlikten sonra kişiler, bugün ne güzel geçti, mutlu oldum diyebiliyorsa beraberliğin anlamı ve kazancı büyüktür. Olumsuz duygularla oradan ayrılmışsa çok yazık! Çünkü arkadaşlarımıza vereceğimiz sevgiler elimizde kaldı. Onların verecekleri sevgiler de onların elinde kaldı. Verilmemiş sevgiler içimizde sıkıntı yaratır ve biriktikçe bizi hasta eder. Bir melankoli hastasına doktoru, bir ay boyunca her gün bir kişiyi sevindirme görevi vermiş. Hasta o ayın sonunda iyileşmiş demeyeceğim, arkadaşlarıyla ilişkilerinde neleri eksik bıraktığını, empatiden ne kadar uzak olduğunu vs görmüş. Bütün düğümün bulunduğu nokta bizim gönlümüzdedir. İnsan insanla tamamlanır. Lütfen bunları düşünelim.